Στο ιδίωμα του αντιεξουσιαστικού χώρου είναι η βία που ασκεί ο αντιεξουσιαστής, η οποία κατά κανόνα θεωρείται ως δικαιολογημένη απάντηση στη βία της εξουσίας και του κράτους (τ. "βία στη βία της εξουσίας") και όχι ως άδικη πρωτοβουλία βίας.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ
- Από πριν φτάσει η πορεία στην πλατεία Κλαυθμώνος, φάνηκε η δυσαρμονία της ετερόκλητης πορείας. Η ομάδα που έκανε το κάλεσμα και μεγάλο μέρος της υπόλοιπης πορείας ξεκίνησαν το γιουχάρισμα απέναντι στα σπασίματα. Όταν η πορεία περνούσε από την Όθωνος, σπάστηκαν 2 ΑΤΜ και μέρος της πορείας δεν έμεινε στο γιουχάρισμα, αλλά προσπάθησε να σταματήσει τις δράσεις αντιβίας απέναντι στις τράπεζες τραβώντας ένας προς έναν με τα χέρια όποιον έσπαγε. Οι μπάτσοι ήταν διαρκώς το λιγότερο 100 μέτρα μακριά μας και την περισσότερη ώρα παντελώς αφανείς. Οι δρόμοι που περάσαμε ήταν άδειοι και δεν κυκλοφορούσαν περαστικοί και αυτοκίνητα. Η δικαιολογίες που δόθηκαν τόσο εκείνη την ώρα, όσο και αργότερα στη "συνέλευση" (τα εισαγωγικά θα εξηγηθούν παρακάτω), ήταν πως στην πορεία υπήρχαν άτομα που φοβούνταν από την αντιβία και πως δεν ήθελαν να περάσουν ένα τέτοιο μήνυμα και να δείξουν μια τέτοια εικόνα. Επιστρέφοντας προς Ομόνοια, μετά την πλατεία Κοραή, σταδιακά σχημάτισαν αλυσίδες για να απομονώσουν το αντιβίαιο κομμάτι της πορείας. Στο ύψος του Ρεξ, ξεκίνησαν να φωνάζουν σε συνθήματα "ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ", "ΈΞΩ ΟΙ ΜΑΤΣΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ", "ΤΣ*ΛΙΑ-ΤΣ*ΛΙΑ", και να προκαλούν φωνάζοντας "ελάτε να γ/θούμε ρε τσ*λια" και άλλα παρόμοια. Εκεί τα πράγματα πήραν μια άλλη τροπή, με το μπροστινό μπλοκ να σπάει τις αλυσίδες του (δυστυχώς όχι τις ταξικές-καπιταλιστικές) και να συγκρούεται με το αντιβίαιο κομμάτι της πορείας, ένα άτομο εκ του οποίου (παντελώς απαράδεκτα) χτύπησε με σίδερο και μετά έβγαλε και κέρατο σε άτομο που μπήκε στη μέση για να αποτρέψει τη σύγκρουση. Τραβούσαν βίντεο και προσπάθησαν να βγάλουν και κουκούλες ατόμων. Η πορεία χωρίστηκε στα δύο, με το συγκρουσιακό κομμάτι να εκτίθεται απέναντι στους μπάτσους που πλησίαζαν και σίγουρα γελούσαν με όσα έβλεπαν. Η πορεία έληξε με το μπροστινό μπλοκ και μέρος της πορείας να συγκεντρώνονται στην Ομόνοια και να τραγουδούν Μαντόνα τραβώντας όλοι βίντεο μεταξύ τους για τα social media (!). (Indy).
- Τελευταία, οι πολιτικοί υπηρέτες του καπιταλισμού κάνουν μια λυσσώδη προσπάθεια για εξομοίωση και ταύτιση της ακροδεξιάς, ναζιστικής, φασιστικής, εθνικιστικής βίας των αδελφών τους, εκ μητρός Στυγός, με τις όποιες δυναμικές κινητοποιήσεις και ενέργειες της επαναστατικής Αριστεράς. Έτσι, οι ίδιοι θέλουν να τοποθετηθούν στην κοινωνική συνείδηση γενικά και αόριστα, σε έναν ανύπαρκτο ενδιάμεσο χώρο του «ολίγον έγκυος». Για να το πετύχουν αυτό ταυτίζουν πρώτα τις έννοιες της βίας και της αντιβίας και μετά πετάνε το εγκληματικά υποκριτικό: «Εμείς είμαστε ενάντια στην βία από όπου και αν προέρχεται ή καταδικάζουμε τη βία από όπου και αν προέρχεται». Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι π.χ. ιστορικά, είναι κατά της «βίαιης» συμπεριφοράς του Καραϊσκάκη ενάντια στον Τούρκο κατακτητή, της Εθνικής Αντίστασης στη γερμανική κατοχή ή και σήμερα θα είναι ενάντια στο υποψήφιο θύμα βιασμού, για την κλωτσιά που θα ρίξει στους όρχεις του θύτη βιαστή. Ταυτόχρονα, δεν θεωρούν βία το να κατάσχουν το σπίτι στον άνεργο που δεν μπορεί να πληρώσει τα χαράτσια. (Νίκος Χατήρας).
- ΑΝΤΙΒΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΒΙΑ ΤΗΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
Κάποιος επίδοξος βιαστής ξυλοκοπάει άγρια μια γυναίκα, της βάζει το μαχαίρι στο λαιμό και προσπαθεί να την βιάσει. Η γυναίκα αντιδρά και του καταφέρει μια δυνατή κλωτσιά στους όρχεις προκαλώντας του μεγάλη ζημιά. Εδώ, ποια είναι η βία και ποια η αντιβία; Ποιός ανήκει στο άκρο της βίας και ποιός στο άκρο της αντιβίας; Είναι σωστό να προσπαθούμε να σταθούμε στη μέση, καταδικάζοντας και τις δύο, όντως, ζημιογόνες δυναμικές ενέργειες; Αν σταθούμε στο μέση ποιόν από τους δύο ωφελεί; Και τι θα έπρεπε να κάνει η γυναίκα; Να αφεθεί να βιαστεί και να περιμένει μετά από «τέσσερα χρόνια» για να δει αν θα μπορέσει ή όχι να τιμωρηθεί ο βιαστής; Το κοινό στοιχείο της συμπεριφοράς του επίδοξου βιαστή και της συμπεριφοράς της γυναίκας, βρίσκεται στο ότι και οι δύο πράξεις είναι συνειδητά δυναμικές πράξεις με στόχο να προκαλέσουν ζημιά στον άλλο για να μπορέσει ο καθένας να πραγματοποιήσει τη δική του θέληση. (Εδώ).