Βρετανοτσολιάς

Χρησιμοποιείται από κομμουνιστές και άλλους αριστερούς από τον Δεκέμβριο του 1944 και μετά, όταν οι σύμμαχοι Βρετανοί εργαλειοποίησαν και κατά περιπτώσεις συμμάχησαν με τους πρώην δωσίλογους των Γερμανών (Γερμανοτσολιάδες - Τάγματα Ευζώνων- ταγματασφαλίτες) ενάντια στο ΕΑΜ- ΕΛΑΣ, για να χαρακτηρίσει ακριβώς τον θεωρούμενο ως δωσίλογο της βρετανικής πολιτικής στην Ελλάδα. Κατά τον Εμφύλιο, όταν ανέλαβαν υπό την "προστασία" τους την Ελλάδα οι Αμερικανοί, μετατράπηκε σε Αμερικανοτσολιάς. Έκτοτε χρησιμοποιείται περισσότερο και κατά συγχρονία και αναδρομικά για να χαρακτηρίσει τον άνθρωπο των Άγγλων και καθ' υπερβολή Αγγλόφιλο. Ή πλέον ακόμη και απενοχοποιημένα τον πολιτισμικά Αγγλόφιλο μπριτσώλη, αυτόν που του αρέσει λ.χ. η βρετανική μουσική κ.ο.κ.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ

1. Ο κ. Πρετεντέρης ανήμερα του δημοψηφίσματος στη Βρετανία συνέγραψε ένα εμβριθές άρθρο στα «Νέα» για να διαδηλώσει την πίστη του στην ανάγκη παραμονής της Βρετανίας στην ΕΕ. Στα θετικά των εν γένει ελληνοβρετανικών σχέσεων που τον έκαναν ως Έλληνα πατριώτη να επιζητά το Bremain, ο κ. Πρετεντέρης συμπεριέλαβε κι αυτά: «(…) στους Άγγλους – έγραψε – χρωστάμε και μερικές χάρες. Από τον Μπάιρον έως τον Λόιδ Τζορτζ και τον τεράστιο Ουίνστον. Από το Ναυαρίνο και το Ελ Αλαμέιν έως τον Δεκέμβρη του ’44».Θυμίζουμε ότι τον Δεκέμβρη του ’44, αυτό που έκαναν οι Εγγλέζοι – και για το οποίο τόσο τους θαυμάζει ο Πρετεντέρης – ήταν (σε συνεργασία με τους δοσίλογους, τους ταγματασφαλίτες, τους χίτες και τους πρώην γερμανοτσολιάδες που μετατράπηκαν σε βρετανοτσολιάδες και κατόπιν σε αμερικανοτσολιάδες) να συμπεριφερθούν στην Αθήνα ως δύναμη κατοχής. Η διαταγή του Τσόρτσιλ στις 5/12/1944 προς τον στρατηγό του, τον Σκόμπυ, ήταν σαφής: «Είσθε υπεύθυνος για την τήρηση της τάξεως στην Αθήνα και πρέπει να εξουδετερώσετε ή να συντρίψετε όλες τις ομάδες του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ, που θα πλησιάσουν προς την πόλη. Μη διστάζετε, πάντως, να ενεργείτε σαν να βρίσκεστε σε κατεχόμενη πόλη , όπου έχει ξεσπάσει τοπική εξέγερση» (Γ. Ανδρικόπουλου: «1944 Κρίσιμη Χρονιά», εκδόσεις «Διογένης», τόμος Β`, σελ. 257 – Ριζοσπάστης, Γ.Πετρόπουλος, 1/12/2002). Τις προηγούμενες μέρες, στις 3 και 4 Δεκέμβρη του ‘44, ήταν οι ντόπιοι φίλοι των Εγγλέζων, τα τσιράκια της εγχώριας πλουτοκρατίας που – με φόντο τα κανόνια του Σκόμπυ – έστρεψαν τα όπλα εναντίον δυο ειρηνικών και άοπλων διαδηλώσεων Ελλήνων πολιτών γεμίζοντας το Σύνταγμα με νεκρούς. Από τους Εγγλέζους – που τόσο θαυμάζει τα πεπραγμένα τους ο Πρετεντέρης – τον Δεκέμβρη του ’44 «συνολικά στάλθηκαν στην Ελλάδα περίπου 100.000 Βρετανοί στρατιώτες – ακριβώς διπλάσιοι απ’ όσους είχαν έρθει στα 1941 για να βοηθήσουν τη μαχόμενη ενάντια στον Άξονα Ελλάδα. Ταυτόχρονα, οι Βρετανοί, εξόπλισαν και οργάνωσαν στρατιωτικά – ως Εθνοφυλακή – το σύνολο των προερχόμενων από τα Τάγματα Ασφαλείας και τους άλλους δωσιλογικούς σχηματισμούς ανδρών. Στη διάρκεια των μαχών, οι Βρετανοί χρησιμοποίησαν αεροπλάνα (καταδιωκτικά «Σπιτφάιρ», μαχητικά «Μποφάιτερς», αλλά και βομβαρδιστικά «Ουέλιγκτον»!) με ρουκέτες, βόμβες και πολυβόλα ενάντια στις θέσεις του ΕΛΑΣ, αλλά και σε τυφλά χτυπήματα ενάντια στις λαϊκές συνοικίες. Το ίδιο έπραξαν και τα πυροβόλα των πολεμικών πλοίων στον Πειραιά ή στο Φάληρο , ενώ ισχυρό πυροβολικό εγκατεστημένο στην Ψυττάλεια, στο Φάληρο και στο Χαρβάτι πραγματοποιούσε ισχυρούς βομβαρδισμούς στην πόλη» (Γιώργος Μαργαρίτης, Ριζοσπάστης, 16/12/2009). Ήταν τότε, το Δεκέμβρη του ’44, που οι Εγγλέζοι κατέλαβαν ακόμα και τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης, χτυπώντας με όλμους και πολυβόλα τον ΕΛΑΣ από τον Παρθενώνα… Είναι πρόδηλο ότι ο αντικομμουνισμός του κυρίου Πρετεντέρη έχει προσαρμόσει τον πατριωτισμό του σε τέτοιο βαθμό, ώστε όχι μόνο να αντέχει και να αποδέχεται αλλά και να επικροτεί την παρουσία ξένου στρατού κατοχής το 1944 στην πατρίδα μας. Άραγε, μετά τον πατριωτισμό του, θα μπορέσει να προσαρμόσει και τον φιλοευρωπαϊσμό του, στα αντίθετα με τις επιθυμίες του δεδομένα που προκάλεσε το βρετανικό δημοψήφισμα; Το πιθανότερο είναι να το καταφέρει. Ιδίως αν ισχύει εκείνο που διαβάσαμε στον «Ριζοσπάστη» (http://www.rizospastis.gr/story.do?id=3766995) πως έγραψε γι’ αυτόν κάποτε ο μακαρίτης Βασίλης Ραφαηλίδης. Ότι, δηλαδή, «ο Ι. Κ. Πρετεντέρης έχει μια απίθανη προσαρμοστικότητα. Προσαρμόζεται ακόμα και μέσα στα σκατά»… (Νίκος Μπογιόπουλος).
2. Θα έπρεπε, οι περισσότεροι, με το στίγμα του προδότη και του εγκληματία, να κρυφτούν ή να αυτοκτονήσουν. Όμως, το νέο καθεστώς που στηνόταν στα τέλη του ’44, δεν είχε άλλο ντόπιο ένοπλο σώμα να στηριχτεί πάνω του. Η κυβέρνηση Παπανδρέου βάζει τουλάχιστον χίλιους ταγματασφαλίτες να πολεμήσουν ως συντεταγμένη μονάδα στη μάχη της Αθήνας το Δεκέμβρη του ’44. Ταγματασφαλίτες επανδρώνουν και τα καινούργια Τάγματα Εθνοφυλακής. Οι γερμανοτσολιάδες γίνανε σε μια νύχτα βρετανοτσολιάδες. Αρκετοί μπήκαν στο στράτευμα, στους Ευέλπιδες και έγιναν αξιωματικοί καριέρας. [...] Οι ταγματασφαλίτες υπηρέτησαν τους ναζί ως γερμανοτσολιάδες και τους εγγλέζους σαν βρετανοτσολιάδες, έτσι βοήθησαν στη διάσωση όλου του σάπιου παλιού καθεστώτος μετά την Απελευθέρωση. Είναι πρόκληση οι πολιτικοί τους απόγονοι να τολμάνε ακόμη και να εμφανίζονται δημοσίως, πόσο μάλλον να το παίζουν “αντιστασιακοί”. (Εθνική Αντίσταση- ΔΣΕ).
3. Καταστολή του αντικαποικιοκρατικού κινήματος στο Χονγκ Κονγκ από τους Βρετανοτσολιάδες, 1976. 51 διαδηλωτές νεκροί. (Lenin Reloaded).
4. Καβάλησε το καλάμι ο Βρετανοτσολιάς Καμμένος! (Ιερός Λόχος).
5. Ο κόσμος που ανατέλλει είναι αποκαρδιωτικός. Γερμανίας υποβοηθούσης φυσικά. Ανέκαθεν. Για αυτό εξανίσταμαι όταν με λένε Γερμανοτσολιά! Χάθηκε το Βρετανοτσολιάς; (Κωνσταντίνος Μπογδάνος).
6. Κάθε Πέμπτη έβλεπα την εκπομπή Alternative Nation με τον Toby Amies. Ναι, είχα αρχίσει να εθίζομαι στην μουσική σε μικρή ηλικία και για αυτό πρέπει να ευχαριστήσω την αδερφή μου που με βάραγε αν δεν θυμόμουν τα σωστά συγκροτήματα (π.χ. Led Zeppelin, Cure, Depeche Mode, Nick Cave, Dead Can Dance). Είχε έρθει η εποχή που στην Ελλάδα είχαν πλέον διαχωριστεί σε δύο κατηγορίες οι άνθρωποι στο Μοναστηράκι, στους μεταλλάδες και στους κιουράδες (από τους Cure). Πήγα στο Dark Sun με το ανάλογο βάψιμο και ντύσιμο, πήγαινα στο Memphis, στο Decadence...Στο σχολείο δεν είχα κανέναν να μιλήσω διότι όλοι άκουγαν Κατσιμιχαίους, Ξύλινα Σπαθιά, Τρύπες και όλους τους άλλους...εγώ πάλι είχα γίνει γνήσιος Βρετανοτσολιάς στη μουσική. Να είναι καλά το sisterακι με τις σφάλιαρες που μου έδινε (!). (Εδώ).