Μπαχαλέρο

1. Ο μπαχαλάκιας, ο μπάχαλος που κάνει επεισόδια και καταστροφές στο πλαίσιο διαδηλώσεων και συγκρούσεων με την Αστυνομία. Η ισπανικότροπη κατάληξη υπαινίσσεται ότι ο εν λόγω μπαχαλάκης μπορεί να είναι αλλοδαπός αναρχοτουρίστας ή ζαπατουρίστας που κάνει την επαναστατική του γυμναστική στην Ελλάδα ευρισκόμενος σε revolution tour.
2. ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ
3. Δεν δικαιώνω τον κάθε μηδενιστή της βίας που διακοπάρει με revolution tour σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες πετώντας πέτρες. Επειδή όμως το όριο είναι λεπτό χρειάζεται προσοχή. Για παράδειγμα, ένας «αλλοδαπός» έχει δικαίωμα να διαδηλώσει για μέτρα κατά ενός άλλου λαού. Αυτό, από όσο θυμάμαι, το ονομάζουμε «αλληλεγγύη» και πολλές φορές την επιζητήσαμε. Κοινώς, και ο Τσίπρας του 2001 ήταν αλλοδαπός διαδηλωτής σε ξένο έδαφος και μάλιστα παρανόμως απελαθείς από το ιταλικό κράτος. Επίσης, ήταν ο ίδιος που επικαλέστηκε τη διεθνή συμπαράσταση στη χώρα για τη στάση των δανειστών. Επίσης, σύμφωνα με καταγγελία-κείμενο της δικηγόρου των συλληφθέντων της 15ης Ιουλίου, Αντωνίας Λεγάκη, δεν είχαμε ακριβώς «αλλοδαπούς μπαχαλέρος» που συνελήφθησαν. Είχαμε ατυχή σύλληψη ξένων τουριστών που ταλαιπωρήθηκαν στη ΓΑΔΑ, αυτό μάλιστα πυροδότησε και την αποδοκιμασία ξένων διπλωματών. Κοινώς, ο Τσίπρας του 2015 μίλησε με τον αυτοματισμό και τη βεβαιότητα του «εγγυητή» της ασφάλειας της χώρας και της Ευρώπης, 14 χρόνια μετά τον Τσίπρα με το καπέλο και το φουλάρι στη Γένοβα που φώναζε πως ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός. Γυρίσματα της Ιστορίας. (Δημήτρης Μανιάτης).
4. Μπαχαλέρος. Δεκαεπτά βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας επερωτούν την κυβέρνηση για τα Εξάρχεια και την εγκαλούν για την «ανοχή της» σε «μπαχαλάκηδες» και βία. Την ίδια ώρα, μεγάλο μέρος του αντιεξουσιαστικού χώρου κατηγορεί την κυβέρνηση πως απλώς «συνέχισε» το κράτος της καταστολής και σχεδόν δεν υλοποίησε καμία από τις αντιμιλιταριστικές ή αντικατασταλτικές της δεσμεύσεις. Πού είναι η αλήθεια; Ως συνήθως κάπου στη μέση. Η εικόνα θολώνει από τα συνήθη στερεότυπα ή την απόσταση που χωρίζει τους πολιτικούς από την πραγματικότητα. Είναι τα Εξάρχεια θεματικό πάρκο βίας και προσομοίωσης κομμούνας; Είναι μια ακόμη ζωντανή περιοχή του κέντρου; Αυτά και πολλά ακόμη θα προσέθετα. Με την υποσημείωση πως ο ριζοσπαστισμός της εποχής μας είναι τροποποιημένος σε σχέση με αυτόν των 70s ή των 80s. Το ίδιο και η βία και οι φορείς της. Παραδοσιακή μποέμ κάποτε συνοικία, η περιοχή από το Πεδίον του Αρεως μέχρι τη Σκουφά αποτέλεσε μια επινόηση και μια ανάγκη. Ανάγκη για δεκάδες καλλιτέχνες, φοιτητές, μικροεκδότες, εργένηδες που ήθελαν μια περιοχή στο κέντρο της πόλης να ζήσουν φτηνά και ευέλικτα. Γρήγορα, η περιοχή με όλη τη φόρτιση της Μεταπολίτευσης και της γειτνίασης με ιδρύματα – πόλους και κέντρα αγώνα κατά της δικτατορίας όπως το Πολυτεχνείο και η Νομική άρθρωσε τη δική της μυθολογία. Γραφικοί και γόητες βρήκαν εδώ τον μπερντέ τους. Συλλογικότητες και οργανώσεις νοίκιασαν εδώ τα γραφεία τους. Η περιοχή κατοικήθηκε από τον Ασιμο αλλά και από τον Ξαρχάκο και τον Κύρκο, απόδειξη πως ποτέ δεν χρωματίστηκε μονομερώς και μονοθεματικά. Τα τελευταία χρόνια, από το 2004 και μετά, ο ριζοσπαστισμός μετασχηματίστηκε. Μαζί του και η πόλη. Προφανώς και τα Εξάρχεια. Το κάποτε ηγεμονικό εδώ αντι-ιεραρχικό κίνημα αποκεντρώθηκε. Τα φρικιά και οι «μπαχαλέρος» σύχναζαν πια και στον Κεραμεικό ή στα Πετράλωνα. Τα ήθη και οι φυλές της νεολαίας διαχύθηκαν σε όλη τη μητρόπολη. Ταυτόχρονα το πιο δυναμικό κομμάτι των νέων μπήκε στο τούνελ της επισφάλειας ή ακόμη και της μετανάστευσης (σε εξωτερικό και εσωτερικό). Τα Εξάρχεια άλλαξαν κι αυτά, όπως όλες οι περιοχές της Αθήνας. Ο μηδενισμός που και εδώ βασιλεύει καλά κρατεί και σε πολλές ακόμη γειτονιές της πόλης. Ο πρόσφατος εμφύλιος μεταξύ ναρκεμπόρων και αντιεξουσιαστών επιβεβαιώνει κάτι πολύ πιο περίπλοκο από αυτό που σχηματικά έχουν στον νου τους οι 17 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας: η καταστολή του κράτους θα αναπαραγάγει τον μηδενισμό. Και όσο κι αν ακούγεται παράδοξο, τα Εξάρχεια θα γίνουν γκέτο όταν υποχωρήσουν από εδώ οι πολιτικές συλλογικότητες. (Δημήτρης Μανιάτης).