Το ιδεώδες βυζί που αψηφά τη νευτώνειο φυσική με τους νόμους της βαρύτητας, καθώς οι ρώγες του άνω θρώσκουν. Στην εποχή του Κώστα Βάρναλη ήταν ίδιον της νεότητας (Χαβανέζων και όχι μόνο), σήμερα εξασφαλίζεται και με τη βοήθεια εμφυτευμάτων σιλικόνης.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ
- Μουσελίνα τέζα / σ’ ορθοβύζι ντούρο / προσωπάκι σκούρο / λάγνα χαβανέζα! (Κώστας Βάρναλης, Ζούγκλα).
- Η Ελένη, σγούμπα πια, κεντάει μπροστά στο ίδιο παραθύρι, πλάι στο ίδιο αγιόκλημα που δώδεκα χρονώ, με τ' ορθοβύζι της, διακόρευσε την παρθενία των ματιών μου. (Εδώ).
- Τώρα στα τέλη του ερωτικού μας βίου -τρόπος του… λέγειν δηλαδή- μ΄ αυτά, που χρόνια βλέπουμε στις παρελάσεις, πάει να μας φύγει το τσερβέλο. Κολάζεται και ο Όσιος Αντώνιος. Κοπέλες σαν τα κρύα τα νερά παρελαύνουν με λάγνο σχήμα, που αφυπνίζει “την πεθυμιά της νύχτας”. Από κάτω “αιώνιο πορφυρίζει το ποίημα των ποδιών τους” με γόβα δωδεκάποντη και φούστα αποκρύπτουσα τις απολύτως αναγκαίες “ασχημοσύνες”, (κατά την Αγία Γραφή!) κι από πάνω ένα λευκό στενό πουκαμισάκι, τύπου μπολερό, καλύπτον στοιχειωδώς ένα ατίθασο ορθοβύζι. Χαίνουσες πληγές χωρίς σοσόνια για επίδεση! (Αλέξανδρος Χουλιαράς).