Παραδοσιακό ιδεώδες για γυναικεία λεπτότητα και ταπεινοφροσύνη, η οποία αποτυπώνεται και στο απαλό περπάτημα.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ
Είσαι η αγάπη της δειλής παιδούλας η ακριβή κι είσαι η αγάπη η φθινοπωρινή, στοργή γεμάτη σιγαλοπερπάτητη. Είσαι κι η πρώτη αγάπη κι η στερνή κι η αφίλητη, ανυμέναιη κι η πολυφιλημένη, μα πάντα η μια κι η ατελεύτητη κι η ακοίμητη —
— ο Έρωτας, που δεν το μπορεί άλλο να μάθει απ’ το δικό σου τ’ όνομα, Ελένη! (Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος, "Ελένη", στο Ο κύκλος των ζωδίων, Ίκαρος, Αθήνα 1952).