Έκφραση του ύστερου 19ου αιώνα για τις ξένες αρτίστες που δούλευαν στα κέντρα διασκέδασης στην περιοχή του Ιλισού κάτω από το Ζάππειο, στα λεγόμενα "παριλίσια θεάματα", αποτελώντας την απόλυτη ονείρωξη των Αθηναίων. Βγήκε από ένα τραγούδι που τελείωνε στο επιφώνημα "τούμπλα". Συνώνυμο: Μαρίκα.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ
Στην περιοχή του Ιλισού κάτω από το Ζάππειο τα θέατρα συγκέντρωναν πολύ κόσμο, γιατί οι επιχειρηματίες είχαν την έμπνευση να φέρουν ξένες καλλιτέχνιδες, που βέβαια συγκίνησαν τους Αθηναίους. Οι περίφημες Τούμπλες, όπως τις έλεγαν, από μόνο το γεγονός ότι το τραγούδι κάποιας ξένης τελείωνε με τη λέξη "τούμπλα", έγιναν οι σειρήνες για το κοινό, που δίψαγε να δει και να ακούσει κάτι διαφορετικό από ό,τι είχε μέχρι τότε απολαύσει από τα δημόσια θεάματα της μικρής πρωτεύουσας. Και φυσικά ο τόπος αυτός δεν άργησε να γίνει και τόπος ακολασίας, γιατί ακούστηκαν εκείνα τα χρόνια στην Αθήνα τέρατα και σημεία. Δεν ήταν λίγοι οι Αθηναίοι που ξεμυαλίστηκαν από τις ξένες τραγουδίστριες και στον βωμό του έρωτα θυσίασαν και χρήμα και τιμή. Διαλύθηκαν οικογένειες, έγιναν διπλωματικά επεισόδια και προκλήθηκαν παρεξηγήσεις μεταξύ φίλων. Ακόμη και σε εγκλήματα οδήγησε αυτό το περιβόητο "Άντρον των Νυμφών", που βέβαια δίκαια το έλεγαν και "Άντρον της Ακολασίας". Τις διαδόσεις περί του κέντρου με τις ξένες καλλιτέχνιδες καλλιεργούσαν και οι αντίπαλοι επιχειρηματίες κέντρων αναψυχής, σε άλλες περιοχές της Αθήνας, που έβλεπαν ότι η πελατεία τους φεύγει και κατευθύνεται προς την περιοχή του Ιλισού. Εκεί τελικά δημιουργήθηκε ένα συγκρότημα κέντρων αναψυχής και θεάτρων που πραγματικά κέρδισε όλη σχεδόν την κοσμική τότε αθηναϊκή κοινωνία. Η παρουσία και πολλών λογοτεχνών και ποιητών, που δεν παρέλειψαν να γράψουν για το "Άντρον των Νυμφών", έκανε τον κόσμο να πλάθει με τη φαντασία του κάθε είδους παραμύθι. (Γιάννης Καιροφύλας, Η ρομαντική Αθήνα, Φιλιππότης, Αθήνα 1996, σ. 176-177).